کتاب « بازشناسی و بازآفرینی فرهنگ زیست‌بوم در ایران: جامعه ایرانی، فرهنگ و طبیعت »
به گزارش خبرنگار پژوهشکده تحول و ارتقاء علوم انسانی و اجتماعی، بازشناسی و بازآفرینی فرهنگ زیست‌بوم در ایران: جامعه ایرانی، فرهنگ و طبیعت تألیف دکتر محمود جمعه پور به همت سازمان مطالعه و تدوین کتب دانشگاهی در علوم اسلامی و انسانی (سمت) در سال جاری به بهای صد و سی و شش هزار تومان منتشر شد.
در معرفی این اثر آمده است: امروز که جامعه با بحران‌های بزرگ زیست‌محیطی روبه‌روست، بسیاری معتقدند که باید در الگوی زیست کنونی بازنگری صورت گیرد. بخش مهمی از این بازنگری استفاده از دانش و تجربه جامعه محلی در پیوند با طبیعت است. فرهنگ زیست‌بوم ایرانی در طول تاریخ توانسته است از طریق سازگاری و هماهنگی با طبیعت، فرهنگ و تمدنی درخشان ایجاد کند که نمونه آن را در میراث منظر جغرافیایی و فرهنگی متنوع این سرزمین، در نظام آبیاری، کشاورزی، باغ ایرانی، معماری و شهرسازی و نظایر این‌ها می‌بینیم. بازگشت به این میراث فرهنگی ارزشمند و بازشناسی و بازآفرینی آن در جامعه امروز می‌تواند راهکاری برای غلبه بر مشکلات زیست‌محیطی، حفظ طبیعت، رعایت حقوق نسل‌های آینده و توسعه زیست‌بوم‌محور باشد. استفاده از دانش و فنّاوری روز در چارچوب الگوی توسعه مبتنی بر بازآفرینی میراث فرهنگ زیست‌بوم، به ویژه میراث غیرملموس، راهکاری است برای حرکت به سوی جامعه زیست‌بوم‌محور.
فهرست این اثر عبارت است از:
پیشگفتار
فصل اول: تعریف محیط زیست طبیعی و برداشت های مختلف از آن
فصل دوم: نظام طبیعت و جایگاه آن از منظر ادیان
فصل سوم: نظام طبیعت از منظر فلاسفه
فصل چهارم: دیدگاه های نوین درباره محیط زیست
فصل پنجم: فلسفه اخلاق زیست بوم محور
فصل ششم: اصول کلی سیستم های اجتماعی اکولوژیک
فصل هفتم: زیست بوم ایرانی
فصل هشتم: میراث جهانی فرهنگ زیست بوم ایرانی
فصل نهم: نگرش به فرهنگ محیط زیست و راهکارهای بازآفرینی فرهنگ زیست بومی ایران
نویسنده در پیشگفتار این اثر نوشته است: در این نوشتار، تجربه زیسته جامعه انسانی در ارتباط با طبیعت یا دستاوردهای مادی و معنوی انباشته شده در تعامل انسان با طبیعت، تحت عنوان فرهنگ محیطی یا زیست بوم به کار گرفته شده است، چون این رابطه در بستر فرهنگ سرزمینی ایران مورد نظر بوده است، از فرهنگ زیست بوم ایرانی استفاده شده است که هر چه نوشتار پیشتر رفته است بیشتر جایگزین فرهنگ محیطی شده است. واژه محیط زیست که امروزه کاربرد گسترده ای دارد، واژه جدیدی است که در دهه های اخیر به جای واژه طبیعت نشسته وئ نشان دهنده تغییر الگوواره(پارادایمی) این مفهوم است. ترجیح ما استفاده از واژه طبیعت است که بیانگر دیدگاه ما به موضوع است، ولی در سرتاسر نوشتار واژه های محیط، محیط زیست و طبیعت معادل هم و به جای هم استفاده شده است.
در این پژوهش در راستای رسیدن به هدف و پاسخ به سؤالهای مطرح شده، در ابتدا با اتکا به منابع کتابخانه ای و اسنادی و تحلیل محتوای این متون که از متون تاریخی تا مذهبی، علمی، پژوهشی و موردی را شامل می شود، یک بررسی تاریخی از فرهنگ زیست بوم صورت گرفته است. این بررسی در چهارچوب روند تاریخی هم شامل نظام اندیشه ای، هم ارزشی و اعتقادی و هم فرهنگ و هم تجربه زیسته جامعه محلی در پهنه سرزمین فرهنگی ایران می شود. بخش مهمی از سؤالات ما در زمینه ماهیت محیط و رابطه بین فرهنگ و محیط زیست طبیعی، جوهره فرهنگ زیست بوم ایرانی، تجربه زیسته، دانش بومی و تجربه جامعه ایرانی در سازگاری و هماهنگی با طبیعت در این بررسی و تحلیل محتوای اسنادی پاسخ داده شده است. بررسی برخی از مصادیق دانش و تجربه اندوخته ایرانیان در طول هزاران سال همچون فرهنگ آب و قنات، معماری، باغ ایرانی، نظام و میراث کشاورزی خود نمونه هایی درخشان از این سازگاری هوشمندانه و هم افزا با طبیعت و پاسخ عینی به پرسشهای مطرح شده است.
بدیهی است که با تغییر در بستر فرهنگی جامعه و گسست از ریشه های فرهنگ خودی، بسیاری از این سرمایه های فرهنگ زیست بوم به حاشیه رانده شده، از بین رفته و یا در حال از بین رفتن هستند، اما حتی در جامعه دگرگون شده امروزی بخشی از این میراث فرهنگی قابل استفاده و بازآفرینی است و روندها نشان می دهد که بازگشت به شرایط زیست بوم و توسعه درون زا روندی گریزناپذیر است. در بخش دیگر پژوهش با اتکا به تحقیق کیفی از طریق مصاحبه با صاحب نظران، اندیشمندان و کارشناسان این حوزه، سعی شده است تا وضعیت کنونی فرهنگ زیست محیطی جامعه ایرانی که به دلیل غیربومی بودن، سازگاری مناسبی با شرایط زیست بوم را نداشته و بحران آفرین است مورد گفتگو و تحلیل قرار گیرد. راهکارهای مناسب برای بازآفرینی فرهنگ زیست بوم ایرانی با توجه به پیشینه فرهنگی و شرایط موجود برای ایجاد جامعه ای اکولوژیک مورد بررسی قرار گیرد. در این چهارچوب مطالب این نوشتار در نه فصل تنظیم شده است که البته با توجه به ماهیت کلی موضوع تحقیق در هر فصل قابلیت گسترش و ادامه را دارد.
در فصل اول تعریف مفاهیم اصلی این تحقیق ازجمله محیط زیست با چرخش به سمت مفهوم طبیعت، جایگاه و ارزش آن، با توجه به نگرش و هدف این تحقیق، قرائت های مختلف از طبیعت در فرهنگ زیست بوم در فرهنگ زیست بوم ایرانی از منظر اندیشه ای تاریخی و ارزشی، دینی و مفهوم فرهنگ و نسبت آن با طبیعت به اتکا به فرهنگ زیست بوم ایرانی مورد بحث قرار گرفته است.
در فصل دوم جایگاه طبیعت از منظر ادیان مختلف بررسی شده که هدف، بیان نگرش دینی و ارزشی به طبیعت به عنوان بخشی مهم از فرهنگ است. بررسی نگرش ادیان مختلف از ادیان اولیه تا متأخر، حکایت از نگاه مشترک به جایگاه و ارزش طبیعت دارد که این نگرش برخورد مسئولانه و همراه با احترام انسان با طبیعت را به همراه دارد. نتیجه این فصل ما را به این نقطه می رساند که بازآفرینی فرهنگ سازگار با طبیعت نیازمند تعریف چهارچوب های ارزشی در ارتباط با طبیعت و بازگشت به آن است.
در فصل سوم نظام های فلسفی و جایگاه طبیعت در دیدگاه های فلسفی مختلف، از فلسفه یونان باستان تا قرون وسطا، فلسفه ایرانی، اسلامی و نگرش های فلسفی عصر جدید تا دوره معاصر روایت شده و مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. هدف از پرداختن به نظام های فلسفی این بوده است که یادآوری کنیم، رابطه انسان و طبیعت در چهارچوب فلسفه زندگی و جهان بینی حاکم بر جامعه تعریف می شود و بازآفرینی در فرهنگ زیست بوم، نیازمند بازگشت به فلسفه بومی یا دیدگاهه های فلسفی است که برای طبیعت ارزش قائل اند.
در فصل چهارم با مراجعه به دیدگاه های نوین جامعه شناسی به محیط زیست و طرح برخی از این دیدگاه ها سعی شده است تا نشان دهیم که بازنگری در نگرش انسان به طبیعت و به تبع آن اصلاح سبک زندگی و الگوهای تولید و مصرف، موضوعی علمی و بحث محافل اندیشه ای و نظری است. هدف بسیاری از این دیدگاه ها به نوعی بازگشت و بازآفرینی اندیشه علمی و فلسفی پیش از دوره معاصر است و یادآوری می کنند که موضوع بازآفرینی فرهنگ زیست بوم نه حرکتی واپس گرا، که موضوعی علمی و پیشروانه است.
در فصل پنجم فلسفه اخلاق و تحول آن به سوی اخلاق زیست بوم محور بررسی شده است که نشان دهد که در فلسفه اخلاق نیز روند بازنگری و بازآفرینی در جایگاه طبیعت و لزوم بازنگری در آن مورد توجه قرار دارد.
در فصل ششم با طرح اصول کلی سیستم های اجتماعی و اکولوژیک، سعی شده است تا اصول گریزناپذیر حاکم بر سیستم های زیستی مورد بحث و بررسی قرار گیرد؛ قوانینی که جایگاه طبیعت را گوشزد می کند. در عین حال هدف از این فصل یادآوری این مسئله است که مفاهیمی چون کلیت، هدفمندی، نظام مندی و غایتمندی جهان در فرهنگ زیست بوم، به زبان علمی روز مورد توجه و بازنمایی قرار گرفته است.
در فصل هفتم فرهنگ آب در زیست بوم فرهنگی ایران به عنوان تبلور سازگاری هوشمندانه انسان ایرانی با شرایط زیست بوم مطرح شده است. هدف از این فصل یادآوری بخشی از میراث و سرمایه فرهنگ زیست بوم ایرانی است که هم تجربه زیسته ایرانی در پیوند هم افزا با طبیعت و هم ضرورت حفظ این میراث و استفاده از آن در بازآفرینی فرهنگ زیست بوم پایدار در جامعه معاصر را نشان می دهد.
در فصل هشتم در راستای پاسخ به پرسشهای مطرح شده، بخشی از میراث فرهنگ زیست بوم و تجربه زیسته جامعه ایرانی در تعامل با طبیعت و محیط جغرافیایی مطرح شده است. معرفی این میراث هم با هدف شناساندن بخشی از میراث زیست بوم و سرمایه معنوی فرهنگ زیست ایرانی و هم نشان دادن راهکارهای عبور از بحران های زیست محیطی در جامعه معاصر به پشتوانهه این سرمایه است.
در فصل نهم که نتیجه تحقیق کیفی و تحلیل محتوای مصاحبه با اندیشمندان، خبرگان و کارشناسان در این حوزه است، پاسخ به پرسش های مطرح شده با هدف بررسی دیدگاه ها در جامعه معاصر نسبت به طبیعت، آگاهی به ریشه های فرهنگی زیست بوم و راهکارهای حرکت به سوی جامعه زیست بوم محور و اجتماع اکولوژیک مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
