| استاد مشاور انجمن علمی جامعه شناسی آقای دکتر احسان حمیدی زاده، عضو محترم هیئت علمی بخش جامعه شناسی | ![]() |
تاریخچه انجمن
انجمن علمی جامعهشناسی دانشگاه شیراز در سال ۱۳۹۱ به همت جمعی از دانشجویان فعال و علاقهمند این رشته تأسیس شد. هدف اصلی از راهاندازی این انجمن، ایجاد فضای مناسب برای فعالیتهای علمی، آموزشی و فرهنگی در کنار برنامههای رسمی آموزشی دانشگاه بوده است. از همان ابتدا، انجمن تلاش کرده تا به عنوان پلی میان دانشجویان، استادان و جامعه عمل کند و زمینهای برای گسترش نگاه علمی و کاربردی به مسائل اجتماعی فراهم آورد.
این انجمن طی سالهای فعالیت خود توانسته است با برگزاری برنامههای متنوع، جایگاه خود را در میان انجمنهای علمی دانشگاه تثبیت کند و به یکی از انجمنهای فعال و اثرگذار در حوزه علوم اجتماعی تبدیل شود.
نوع فعالیت انجمن
انجمن علمی جامعهشناسی فعالیتهای خود را در سه محور اصلی تعریف کرده است:
علمی و پژوهشی: شامل نشستها و کارگاههای تخصصی، نقد و بررسی کتابها و مقالات علمی، و ایجاد فرصت برای انجام فعالیتهای پژوهشی در حوزه علوم اجتماعی.
فرهنگی و هنری: اجرای برنامههایی با محوریت پیوند جامعهشناسی با هنر و فرهنگ، برگزاری جشنوارهها و نشستهای ادبی-هنری، و همچنین ایجاد فضا برای خلاقیتهای دانشجویی.
اجتماعی: توجه به مسائل و چالشهای جامعه، همکاری با نهادهای مدنی و انجمنهای دانشجویی، برگزاری همایشها و کارگاههایی در حوزه آسیبهای اجتماعی و تلاش برای ارتقای مسئولیت اجتماعی دانشجویان.
این ترکیب چندوجهی موجب شده که انجمن علمی جامعهشناسی تنها محدود به فضای کلاسی و دانشگاهی نباشد، بلکه به صورت فعال در عرصههای فرهنگی و اجتماعی نیز حضور داشته باشد.
کمیته جامعهشناسی
کمیته جامعهشناسی بیشتر بر حوزههای علمی و پژوهشی تمرکز دارد. این کمیته نشستهای علمی، کارگاههای روش تحقیق، جلسات نقد و بررسی نظریههای جامعهشناسی و تحلیل مسائل روز جامعه را برگزار میکند. هدف این کمیته تقویت توان علمی دانشجویان و فراهمکردن زمینهای برای گفتوگو و تبادل نظر در مورد مسائل نظری و کاربردی رشته جامعهشناسی است.
کمیته مددکاری و آسیبهای اجتماعی
این کمیته بر محوریت مسائل اجتماعی و آسیبهای موجود در جامعه تمرکز دارد. برگزاری کارگاهها و نشستهایی پیرامون موضوعاتی همچون اعتیاد، خشونتهای اجتماعی، سلامت روان، حقوق کودکان و زنان، و همچنین همکاری با نهادهای مدنی و سازمانهای مردمنهاد از جمله فعالیتهای این کمیته به شمار میآید. هدف اصلی آن، افزایش آگاهی دانشجویان نسبت به چالشهای اجتماعی و تقویت نگاه مسئولانه در قبال مسائل جامعه است.
کمیته فرهنگ، هنر و ادبیات
این کمیته به پیوند میان جامعهشناسی و عرصههای فرهنگی و هنری توجه دارد. فعالیتهایی همچون نقد فیلم، نشستهای تحلیل آثار ادبی و هنری، و همچنین برگزاری برنامههای فرهنگی-هنری با مشارکت دیگر انجمنها از جمله برنامههای این بخش است. کمیته فرهنگ و هنر تلاش دارد تا نگاهی جامعهشناختی به موضوعات فرهنگی ایجاد کند و از طریق فعالیتهای خلاقانه، دانشجویان را با ابعاد فرهنگی و زیباییشناختی جامعه آشنا سازد.
ترکیب و اعضای انجمن
انجمن علمی جامعهشناسی در حال حاضر متشکل از ۷ عضو اصلی است. ساختار مدیریتی انجمن شامل دبیر، نائب دبیر و ۵ عضو شورای مرکزی است که هر یک مسئولیت بخشی از فعالیتها را بر عهده دارند. این ساختار موجب میشود فعالیتها به صورت سازمانیافتهتر پیش برود و تقسیم وظایف درون انجمن شفافتر باشد.
استاد مشاور انجمن: آقای دکتر احسان حمیدی زاده، عضو محترم هیئت علمی بخش جامعه شناسی
اعضای شورای مرکزی:
| اسامی اعضا | وظایف |
| حسین صفرپورلیما | دبیر انجمن دبیر انجمن و عضو کمیته جامعهشناسی |
| شبنم قهرمانی | نائب دبیر انجمن و عضو کمیته آسیبهای اجتماعی و مددکاری |
| الهه ربانیمهر | عضو شورای مرکزی و عضو کمیته جامعهشناسی |
| حانیه جعفری | عضو شورای مرکزی و عضو کمیته آسیبهای اجتماعی و مددکاری |
| آیناز وزیری | عضو شورای مرکزی و عضو کمیته فرهنگ، هنر و ادبیات |
| امالبنین رئیسی | عضو شورای مرکزی و عضو کمیته آسیبهای اجتماعی و مددکاری |
| یلدا شریعتی | عضو شورای مرکزی و عضو کمیته فرهنگ، هنر و ادبیات |
فعالیت های انجمن در سالهای گذشته
در سال گذشته، انجمن علمی جامعهشناسی دانشگاه شیراز حدود ۵۰ برنامه اختصاصی برگزار کرده است. این برنامهها شامل نشستهای تخصصی، کارگاههای آموزشی، جلسات نقد و بررسی، و همچنین فعالیتهای فرهنگی و هنری بوده است. علاوه بر این، انجمن در همکاری با سایر انجمنهای علمی، مراکز فرهنگی دانشگاه و نهادهای مرتبط، چندین برنامه مشترک نیز برگزار کرده که مورد استقبال گسترده دانشجویان قرار گرفته است.
برنامههای انجمن طی سال گذشته به دلیل تنوع موضوعی و جذابیت در اجرا، توانستند طیف گستردهای از دانشجویان را جذب کنند. استقبال چشمگیر دانشجویان نشاندهنده موفقیت انجمن در پاسخگویی به نیازهای علمی و فرهنگی جامعه دانشگاهی است. این تجربه ارزشمند، انگیزهای مضاعف برای ادامه مسیر و گسترش فعالیتهای آینده ایجاد کرده است.
